Η πρώτη μου ανάρτηση για το 2009 θα είναι αθλητικού περιεχομένου και θα αφορά μια από τις δύο μεγάλες αθλητικές μου αγάπες, την μπασκετική, τον Άρη(η ποδοσφαιρική βέβαια δεν είναι άλλη από τη Δοξάρα).
Ξεκινάει το Σάββατο ο δεύτερος γύρος του πρωταθλήματος της Α1 Κατηγορίας. Να αναλύσουμε λίγο τον φετινό Άρη, ακριβώς στα μέσα της περιόδου, με τον Άρη να έχει μείνει να κυνηγάει μόνο τον έναν από τους τρεις στόχους του, την έξοδο στην Ευρωλίγκα.
Έξω από το κύπελο από τον Πανιώνιο, με μια πολύ δύσκολη κλήρωση για άλλη μια φορά και με την ομάδα να δείχνει πως δεν είναι σημαντικό για αυτούς το κύπελο. Τίποτε παραπάνω, τίποτε λιγότερο.
Έξω από το Eurocup (πρώην ULEB), παρότι ξεκινήσαμε με 3 νίκες-μία εξ' αυτών εκτός έδρας στον Πανελλήνιο. Οι τρεις ήττες που ακολούθησαν δεν επέτρεψαν την ομάδα να περάσει στους 16, σε μια φάση από την οποία πάντως θα ήταν πολύ δύσκολο να προκριθούμε, αφού θα έπρεπε να αποκλείσουμε μία εκ των Κίμκι και Ντιναμό Μόσχας, 2 ομάδες με πολλαπλάσιο budget του δικού μας. Ο αποκλεισμός πλήττει κυρίως το γόητρο της ομάδας-ίσως ως ένα βαθμό και τα έσοδα από 2 ενδεχόμενα sold out-αλλά έχει νομίζω πιο πολλά θετικά, αφού γλιτώνουμε 2 κουραστικά ταξίδια στη Ρωσία, κερδίζουμε ξεκούραση και δουλειά μέσα στην εβδομάδα, στοιχεία σημαντικά για ομάδα που στηρίζεται στην ουσία σε 10 παίχτες, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν είναι συνηθισμένοι σε 2 παιχνίδια σε υψηλό επίπεδο την εβδομάδα.
Μένει λοιπόν το πρωτάθλημα με το δεδομένο της απίθανης διεκδίκησης κάτι περισσότερου από την 3η θέση στη regular seazon και τη διατήρησή της στα play-offs.
Ας αναλύσουμε λοιπόν τι έχουμε και τι περιμένουμε από εδώ και πέρα, με το 11-2 ρεκόρ του πρώτου γύρου να είναι πορεία που μάλλον οι περισσότεροι δε φανταζόντουσαν, αλλά με ευνοϊκό πρόγραμμα αγώνων.
Budget: Η ομάδα έχει πολύ μικρό budget για τους στόχους που έχει θέσει και φυσικά για το τι θέλουμε εμείς οι Αρειανοί. Δικαιολογώ τη διοίκηση ως ένα βαθμό γιατί το καλοκαίρι του 2007-μετά τον άδοξο αποκλεισμό από τον τελικό του πρωταθλήματος και την ανέλπιστα καλή χρονιά στην Ευρωλίγκα-αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο άνοιγμα και έφτιαξε ρόστερ ισχυρό. Αποφάσισε να αλλάξει τον κόουτς Ματσόν. Έπεσε νομίζω η διοίκηση σε μια παγίδα που πέσαμε πολλοί και από εμάς. Κι εγώ θεωρούσα τότε πως αν θέλεις να κάνεις το βήμα παραπάνω πρέπει να πάρεις έναν καλύτερο κόουτς από τον Ματσόν. Βέβαια, αποδείχτηκε οτι πήρε έναν πολύ χειρότερο κόουτς και κυρίως έναν κόουτς που δεν ταίριαζε στο ελληνικό μπάσκετ-πόσο μάλλον στη νοοτροπία του Άρη. Εκεί που όλοι πιέζαμε για το βήμα εμπρός...κάναμε ένα βήμα πίσω, ξοδεύοντας και πολλά χρήματα. Πρέπει όμως να μας πει η διοίκηση πως ξοδεύτηκε το μύριο από τον Μάσεϊ για να πειστώ πως τελικά δεν υπάρχουν λεφτά για ενίσχυση.
Φετινός Άρης: Η επιστροφή Ματσόν ήταν η καλύτερη λύση για τον Άρη. Έχει καταφέρει να βάλει σε καλούπι τον Clark. Επωφελήθηκε του περσινού τραυματισμού του Νέλσον και τον έφερε σε πολύ καλή τιμή. Επένδυσε σε φτηνή και αξιόλογη λύση στο 3, τον Marshall. Έφερε Έλληνες 2ης ή 3ης διαλογής για να καλύψουν κενά και κράτησε Τσαλδάρη σε ανανεωμένο,ηγετικό ρόλο-ρόλος που του ταιριάζει καλύτερα από αυτόν του αφοσιωμένου αμυντικού και που τον κέρδισε επάξια ο Δημητράκης. Για τον αρχηγό Ηλιάδη τι να πω; Μαζί με τον Τσαλδάρη είναι οι 2 που νοιώθουν τι σημαίνει Άρης και μπορούν να σκοράρουν όταν οι άλλοι μπλοκάρουν(και ο Αγαδάκος νοιώθει, αλλά δεν μου αρέσει παραδοσιακά αυτός ο παίχτης, παρότι φέτος έχει πιάσει νομίζω το 150% των δυνατοτήτων του). Ειδικά ο Ηλιάδης έχει 1000 τρόπους να βάζει την μπάλα στο καλάθι. Έδωσε τα πολλά λεφτά στον Sekulic, ο οποίος είναι καλός παίχτης, αλλά σε μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα θα ήταν πολύ καλός ρολίστας. Μπορεί να είναι μπρόστάρης; Έκανε μια επιλογή για 2ο άσσο τον Gkavel, αλλά δεν ήταν η καλύτερη δυνατή-παρότι νομίζω πως ο Gkavel είναι αναγκαίος για να απελευθερώνει τον Τσαλδάρη στο νέο του ρόλο, αυτόν του ηγέτη, που έχει αναλάβει εξ'ημισείας με τον Clark, ίσως κιόλας επειδή έτσι τα έφεραν οι συνθήκες.
Ενίσχυση: Έχω πει σε διάφορα fora πως ο Άρης για μένα-και με δεδομένη την απόφαση της μετακίνησης του Gkavel στο 2, άρα του Τσαλδάρη στο 3-χρειάζεται άσσο.Βλέπουμε τον Ηλιάδη να παίζει άσσος κατά συνθήκη.Ο Αργυρόπουλος είναι για να παίζει με τις Λάρισες,Αιγάλεω,Τρίκαλα,Καβάλα και κανά λεπτό με τους υπόλοιπους να παίζει καμια άμυνα. Άρα χρειαζόμαστε άσσο για να παίζουμε καλύτερα στην επίθεση και αν είναι δυνατό, ψηλό άσσο(που να τον βρεις είναι ένα άλλο θέμα). 5άρι θέλουμε. Αυτό που βλέπουν οι πάντες δεν μπορεί να μην το βλέπω κι εγώ. Αλλά θεωρώ ότι θέλουμε ψηλό για να προσαρμοστεί στην άμυνά μας περισσότερο. Η άμυνά μας με καλούς και ποιοτικούς ψηλούς(όπως για παράδειγμα του Πανελληνίου) μπάζει από παντού. Και μιλάμε για μια άμυνα που είναι πολύ καλή στις αλλαγές παιχτών, αλλά στο pick n' roll είναι πολλές οι φορές που εκτίθεται. Συνεπώς, πρέπει να διαλέξει μεταξύ τεσσάρων ενδεχομένων ο κόουτς. Ή θα πάρει μόνο ψηλό κοινοτικό και θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τον Ηλιάδη κατα συνθήκη άσσο, ενδεχόμενο που είναι και το πιο πιθανό. Ή θα διώξει τον Marshall, ο οποίος ωστόσο είναι καλός παίχτης και σκόρερ, αλλά δεν τραβάει τελευταία, και θα πάρει έναν άσσο και ένα ψηλό (έναν ξένο και έναν κοινοτικό). Ή θα πάρει μόνο άσσο, κοινοτικό, και θα αφήσει την frontline έτσι όπως έχει. Ή θα βρει Έλληνα (με ελληνικό διαβατήριο κάνει) που δεν έχει παίξει φέτος Ελλάδα σε 5 (πιο πιθανό) ή 1 και κοινοτικό σε 1 ή 5 αντίστοιχα. Όλα αυτά βέβαια έχουν να κάνουν κυρίως με πόσα λεφτά είναι διατεθιμένη να ξοδέψει η διοίκηση και δευτερευόντως τι κυκλοφορεί στην αγορά.
Από εκεί και πέρα, πιστεύω πως και πρέπει και μπορεί ο Άρης να παίζει Ευρωλίγκα. Και θεωρώ πως είμαστε και το φαβορί για την Ευρωλίγκα, μετά τον αλάνθαστο πρώτο γύρο του πρωταθλήματος. Αν μάλιστα κερδίσουμε το Σάββατο μέσα στον Πανελλήνιο, νομίζω πως μετά και 5 ή 6 ήττες να κάνουμε(που πιστεύω πως δε θα κάνουμε), πάλι θα πάρουμε την 3η θέση.
Ο Άρης είναι πολύ μεγάλη μπασκετική δύναμη. Και έχει κόσμο που αγαπάει πολύ την ομάδα και δεν την άφησε ποτέ μόνη ακόμη και τις πιο δύσκολες στιγμές. Ίσως λοιπόν θα ήταν μια ανάσα για την ομάδα αν αποφασιζότανε να κινηθεί σε πλαίσια πολυμετοχικότητας. Γνωρίζω πως αυτό για το μπάσκετ είναι πολύ δύσκολο. Αλλά ο Άρης είναι το ιδανικότερο πεδίο που θα μπορούσε να ρισκάρει κάποιος αυτό το εγχείρημα.
Καινούργια αρχή...
Πριν από 11 χρόνια
