Πανδραμινός Διάλογος Νέων

Τα γεγονότα που συνέβησαν τον τελευταίο μήνα σε ολόκληρη τη χώρα και που μπορεί να έχουν συνέχεια και με το νέο έτος, μου δημιούργησαν την ανάγκη, μέσω της πολιτικής νεολαίας, την οποία ηγούμαι, της ΟΝΝΕΔ Δράμας, να κάνω ένα κάλεσμα σε όλους τους νεολαιίστικους φορείς του τόπου μας για διάλογο μεταξύ όλων. Παραθέτω το Δελτίο Τύπου που εστάλη στις 28 Δεκεμβρίου σε όλα τα τοπικά ΜΜΕ:

Η ΝΕ ΟΝΝΕΔ Δράμας, στην προσπάθεια που γίνεται από ένα μεγάλο κομμάτι των πολιτών, ιδιαιτέρως των νέων, να αντιληφθούν τα γεγονότα που συμβαίνουν τον τελευταίο μήνα σε ολόκληρη τη χώρα, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να καλέσει όλες τις πολιτικές νεολαίες, τα 15μελή συμβούλια των μαθητών των Λυκείων και τα Τοπικά Συμβούλια Νέων του νομού Δράμας, καθώς και όλους τους μαθητές, φοιτητές, νέους και νέες του τόπου μας, σε μια άνευ όρων και προϋποθέσεων συζήτηση.
Πιστεύοντας στο διάλογο, αλλά και στις δυνατότητες που έχει η νεολαία της Δράμας, η ΟΝΝΕΔ Δράμας θεωρεί πως μια τέτοια κίνηση μπορεί να αναδείξει κοινά προβλήματα των νέων, τα οποία ξεπερνούν τις κομματικές γραμμές και-γιατί όχι-να αποτελέσει αρχή στο να διεκδικήσουμε και να διαμορφώσουμε όλοι μαζί, με κοινό πλαίσιο και κοινά αιτήματα, ένα καλύτερο μέλλον για την πόλη μας, το νομό μας και τις ζωές μας. Σίγουρα, στην οπτική των πραγμάτων διαφέρουμε. Αυτά που μας χωρίζουν όμως είναι ασυγκρίτως λιγότερα από αυτά που μας ενώνουν.
Προτείνουμε:
Τη διεξαγωγή μιας προπαρασκευαστικής συνάντησης των ηγεσιών των πολιτικών νεολαιών (ΟΝΝΕΔ, Νεολαία ΠΑΣΟΚ, ΚΝΕ, Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, ΝΕΟΣ) με τα 15μελή συμβούλια των Λυκείων του Νομού και τα Τοπικά Συμβούλια Νέων του Νομού στις 5 Ιανουαρίου και ώρα 17.00 στη Νομαρχία ή το Δήμο Δράμας ή οποιοδήποτε άλλο κτίριο επιλεχθεί.
Να μην υπάρχει σε αυτή την πρώτη συνάντηση συντονιστής ή πολιτικός από οποιοδήποτε χώρο.
Να τεθούν από όλες τις πλευρές θεματικές ενότητες προς συζήτηση κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης προπαρασκευαστικής συνάντησης.
Να είναι ανοιχτή η συμμετοχή οποιοδήποτε άλλου φορέα νέων επιθυμεί να συμμετάσχει.
Να μην εκφραστούν από καμιά πλευρά όροι ή προϋποθέσεις για να έλθει στο διάλογο.
Σκοπός της ΟΝΝΕΔ Δράμας δεν είναι η πολιτική εκμετάλλευση αυτών των συναντήσεων, σε περίπτωση που τελικά και οι υπόλοιπες πλευρές συναινέσουν στη διεξαγωγή τους. Για αυτό το λόγο δεν πρόκειται να επανέλθουμε με νέο Δελτίο Τύπου, ούτε να κατηγορήσουμε τις υπόλοιπες πλευρές, αν τελικά δεν εμφανισθούν στο διάλογο. Στην απευκταία αυτή περίπτωση, ζητάμε από το Νομάρχη και τους Δημάρχους να αναλάβουν αυτοί πρωτοβουλία για τη διεξαγωγή των συνομιλιών μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων φορέων.
Στόχος και πρόταση της ΟΝΝΕΔ Δράμας θα είναι να οδηγηθούμε σε σύντομο χρόνο στη διεξαγωγή Πανδραμινού Διαλόγου Νέων, όπου θα συμμετέχουν όλοι οι νέοι και οι νέες του τόπου μας και από όπου θα προσπαθήσουμε όλοι μαζί να αρθρώσουμε κοινό λόγο για τα θέματα που μας προβληματίζουν, αλλά και για την πόλη, το νομό, τη χώρα και τον κόσμο που οραματιζόμαστε. Εμείς, είμαστε αποφασισμένοι να προσέλθουμε στο διάλογο. Ας αποδείξουν και οι υπόλοιπες πολιτικές νεολαίες πως είναι το ίδιο αποφασισμένες. Ας αποδείξουμε σε όλους πως τα προβλήματά μας τα λύνουμε με συζήτηση και προτάσεις και όχι με πέτρες και μολότωφ. Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας.
Καλούμε τα τοπικά ΜΜΕ, αλλά και όλους τους νέους και τις νέες να στηρίξουν και να δημοσιοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή την προσπάθεια.

Να ξεκαθαρίσω κάτι...Ανέλαβα, σαν Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Δράμας, την πρωτοβουλία αυτή διότι κανένας άλλος, από όλους αυτούς τους εκλεγμένους που νοιάζονται για τη νεολαία αυτού του τόπου και που έπρεπε να το κάνουν, δεν το έκαναν. Είναι άλλωστε και συνέχεια της ανοικτής επιστολής του Προέδρου της ΟΝΝΕΔ Γιώργου Παπανικολάου προς τις υπόλοιπες πολιτικές νεολαίες σε επίπεδο ηγεσιών, κάνοντας και ένα επιπλεόν βήμα, καλώντας και τους μαθητές μέσω των 15μελών τους αρχικά, αλλά και τα μέλη των Τοπικών Συμβουλίων Νέων του νομού Δράμας, τα οποία-ιδιαίτερα του Δήμου Δράμας-είναι ενεργά, αλλά θεωρώ πως έπρεπε να δείξουν γρηγορότερα ανακλαστικά στο θέμα.
Δεν έχω, δεν έχουμε σαν ΟΝΝΕΔ Δράμας, σκοπό να καπελώσουμε τίποτε. Δεν αποζητούμε στελεχιακά οφέλη μέσα από αυτή την κίνηση. Όμως, ένιωθα την ανάγκη να γίνει αυτό το κάλεσμα. Περιμένω τις αντιδράσεις των υπολοίπων πολιτικών νεολαιών, των 15μελών και των ΤΟΣΥΝ, αλλά και οποιουδήποτε νέου θέλει να συμμετάσχει σε αυτό το διάλογο. Προσωπικά, πιστεύω πως κατάληξη θα πρέπει να είναι η δημιουργία ανοιχτού forum της νεολαίας της Δράμας, το οποίο θα λειτουργεί συνέχεια-και όχι μόνο επ' αφορμή τραγικών γεγονότων ή εορτών και πάρτυ.
Ένα μόνο παράδειγμα...Μπροστά μας ανοίγεται η προοπτική διαλόγου για την εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση και οι αλλαγές στο σύστημα πρόσβασης. Νιώσατε ποτέ, σαν φοιτητές ή σαν μαθητές, να σας ρωτάνε για τις αλλαγές που θα γίνουν σε θέματα που σας αφορούν;
Τώρα, μας δίνετε η ευκαιρία, με συγκεκριμένες θέσεις-προϊόν διαλόγου-και όχι με πέτρες και μολότωφ, να εκφραστούμε. Αυτό θεωρώ, αυτό θεωρούμε στην ΟΝΝΕΔ, πως θα εξυπηρετήσει ένας τόσο ευρύς και ανοιχτός διάλογος, δίχως όρους και προϋποθέσεις και σίγουρα δίχως την άνωθεν εποπτεία πολιτικών που σίγουρα θα θελήσουν να μιλήσουν μπροστά σε ένα τέτοια ακροατήριο, αλλά-για άλλη μια φόρά-όχι να ακούσουν!
Εμείς αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν...κάνουμε την πρόταση και περιμένουμε τις υπόλοιπες πλευρές να αναλάβουν και αυτοί τις ευθύνες, με τις οποίες τους γέμισαν αυτοί που-προφανώς-τους εξέλεξαν εκεί που βρίσκονται.
Εμείς θα είμαστε εκεί στις 5 Ιανουαρίου.
Και θα παλέψουμε, ώστε ο Πανδραμινός Διάλογος Νέων να γίνει πραγματικότητα...
Θα περιμένουμε...

Χρόνια Πολλά!!!

Χρόνια Πολλά και Καλά!!!Εύχομαι τα καλύτερα για εσάς και τις οικογένειές σας!!!
Καλά τσιμπούσια!!!

Κίτρινα Ποδήλατα, "Θα πάρω φόρα"

Εδώ από την εμφάνιση που έκαναν στο Ράδιο Αρβύλα.
Εκτός από πολύ δυνατό ελληνικό ροκ...προσέξτε το στίχο!
Επίκαιρος, σκληρός αλλά αληθινός!
Με εκφράζει παρότι η οργή είναι (σωστά) υπερβολικά μεγάλη!
Το "Θα πάρω φόρα" είναι καινούριο τραγούδι από τα Κίτρινα Ποδήλατα. Ο δίσκος που θα το φιλοξενεί θα βγει μάλλον Ιανουάριο.
Όπως και να έχει, μου δίνουν τη δύναμη να πάρω φόρα για το μέλλον που έρχεται και θα είναι απαιτητικό σε όλα τα επίπεδα!

"Η ελληνική «νύχτα των κρυστάλλων»", του Brady Kiesling

Αναδημοσιεύω στο ιστολόγιό μου ένα άρθρο του Brady Kiesling, από την Καθημερινή της Κυριακής που πέρασε. Ρίξτε του μια ματιά, γιατί μάλλον η γνώμη του απηχεί εν πολλοίς αυτό που οι πολίτες μεταξύ τους λένε, αλλά δε βλέπουμε στα ελληνικά ΜΜΕ συχνά (θα καταλάβετε γιατί).

Του Brady Kiesling*

Στις 6 Δεκεμβρίου, ένας Ελληνας αστυνομικός παραβίασε τους σαφείς διατυπωμένους κανόνες εμπλοκής της υπηρεσίας του και χρησιμοποίησε παρανόμως το όπλο του. Ηταν τόσο άτυχος, ώστε να σκοτώσει ένα μικρό παιδί. Οι καταστροφές που ακολούθησαν δεν είχαν όμως καμιά σχέση με την τύχη. Δεκάδες Ελληνες δημοσιογράφοι έσπευσαν να βάψουν τα χέρια τους με το αίμα του Αλέξη. Χωρίς να περιμένουν την αυτοψία, τα αποτελέσματα της βαλλιστικής εξέτασης ή το πόρισμα των ανακριτικών αρχών, αποφάνθηκαν ότι η αστυνομία «δολοφόνησε εν ψυχρώ το νεαρό». Προσέθεσαν δε ότι ο θάνατος του Αλέξη ακολουθεί τη λογική παρόμοιων περιπτώσεων στο παρελθόν και ενισχύει τον ισχυρισμό ότι η ελληνική αστυνομία είναι εκτός ελέγχου. Η δέουσα αντίδραση της κοινωνίας απεικονίστηκε από τον ταλαντούχο σκιτσογράφο της «Καθημερινής», Ηλία Μακρή, ο οποίος στις 9 Δεκεμβρίου ζωγράφισε μια πένα να διαπερνά τρεις αστυνομικούς με την επισήμανση «συγγνώμη, εξοστρακίστηκε».

Καθώς περπατούσα στη Φιλελλήνων και έβλεπα τους εμπόρους να μαζεύουν τις σπασμένες βιτρίνες των καταστημάτων τους, μου ήλθε στο μυαλό η «Kristallnacht», η «Νύχτα των Κρυστάλλων». Ας μην λησμονούμε άλλωστε ότι οι βανδαλισμοί των καταστημάτων των Εβραίων από τους Ναζί, το 1938, ξεκίνησαν από τη δολοφονία ενός Γερμανού διπλωμάτη στο Παρίσι από έναν Εβραίο θερμοκέφαλο. Το ιδεολόγημα της συλλογικής ενοχής, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια από κάθε πολιτισμένο λαό, ζει και βασιλεύει στον κόσμο της ελληνικής δημοσιογραφίας. Οι αστυνομικοί είναι φονιάδες. Γι’ αυτό πρέπει να τους λούσουμε με βενζίνη και φωτιά. Για να τους φέρουμε σε απόσταση βολής, δεν πρέπει να διστάσουμε να σπάσουμε καταστήματα ή να προβούμε σε εμπρησμούς.

Αναμφίβολα, οι Ελληνες δημοσιογράφοι θα προσβληθούν από την εν λόγω σύγκριση. Αλλωστε, το πογκρόμ των τελευταίων ημερών δεν στράφηκε εναντίον Εβραίων ή Αθίγγανων, αλλά εναντίον των τρισκατάρατων αστυνομικών. Για να μην τους προκαλέσω περισσότερο λοιπόν, τους καλώ να διαβάσουν την προκήρυξη της 17 Νοέμβρη μετά το θάνατο του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν σήμερα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης ελάχιστα διαφέρει από εκείνη που χρησιμοποιούσε τότε η τρομοκρατική οργάνωση. Η διαφορά βεβαίως είναι ότι οι Ελληνες δημοσιογράφοι δεν χρειάζεται να παγιδεύσουν το αμάξι ενός αστυνομικού με εκρηκτικά, για να κατακτήσουν το δικαίωμα να παροτρύνουν άλλους να το κάνουν.

Η Νύχτα των Κρυστάλλων, ήταν ένας εκτραχηλισμός που απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να ξεσπάσει. Το ίδιο συνέβη και στη σημερινή Αθήνα. Οταν όσοι έχουν κύρος στην ελληνική κοινωνία – δάσκαλοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι – καθιστούν σαφές στους νέους ότι η καταστροφική τους μανία αποτελεί ένδειξη πολιτικής αρετής και δεν θα τύχει οιασδήποτε τιμωρίας, μία μικρή μεν, ικανή δε, ομάδα εξ αυτών θα εκμεταλλευθεί την ελευθερία κινήσεων που της παρέχεται. Για όσους δεν ζουν μόνιμα στην Ελλάδα, η άποψη ότι η Ελληνική Αστυνομία αποτελείται από αυταρχικούς φονιάδες φαντάζει τουλάχιστον βλακώδης. Εκπληκτοι οι τουρίστες παρακολουθούν τους Ελληνες οδηγούς να παραβιάζουν κάθε κανόνα οδικής κυκλοφορίας και ασφάλειας και να παραμένουν ατιμώρητοι. Σε άλλες χώρες, θεωρείται κοινός τόπος ότι ο σεβασμός στους νόμους σώζει πολύ περισσότερες ζωές από όσες καταστρέφει. Στην Ελλάδα όμως, τα ελληνικά σχολεία θρηνούν εκατοντάδες συμμαθητές του Αλέξη κάθε χρόνο, λόγω της ανοχής της κοινωνίας στη δολοφονική συμπεριφορά των οδηγών, στη διαφθορά των επιθεωρητών εργασίας και στην απόρριψη των τοξικών αποβλήτων των εργοστασίων στα ποτάμια.

Ο ανεπαρκής εξοπλισμός και εκπαίδευση και το πεσμένο ηθικό της ελληνικής αστυνομίας είναι συμπτώματα και όχι αιτίες της κατάρρευσης του κράτους δικαίου. Κάθε μήνα, το ελληνικό κοινοβούλιο ψηφίζει και έναν καινούργιο κακογραμμένο νόμο για να κατευνάσει την οργή της κοινής γνώμης για κάποια περίπτωση κατάχρησης εξουσίας. Οι Ελληνες, από την πλευρά τους, χειροκροτούν την ψήφιση αυτών των νόμων, αλλά αντιτίθενται στην εφαρμογή τους. Το ίδιο και οι πολιτικοί. Οι ανεφάρμοστοι νόμοι και οι εξευτελιστικοί μισθοί εγγυώνται την άνθηση της διαφθοράς στην ελληνική αστυνομία. Η διαφθορά οδηγεί μαθηματικά στην καταρράκωση του κύρους της. Η έλλειψη κύρους και σεβασμού για τα σώματα ασφαλείας αποτελούν μία πολύ βολική λογική εξήγηση για την ανομία σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας.

Πράγματι, υπάρχουν θερμόαιμοι στους κόλπους της αστυνομίας, οι οποίοι ενίοτε υιοθετούν βίαιες συμπεριφορές απέναντι σε όσους μετανάστες πέφτουν στα χέρια τους. Αλλά οι νταήδες αυτοί είναι ταυτόχρονα και δειλοί, ενώ η δημογραφική ομάδα των ανυπεράσπιστων τους οποίους μπορούν να βασανίσουν ατιμώρητα είναι μικρή και συρρικνώνεται συνεχώς. Οι αστυνομικοί που παραβιάζουν τον όρκο τους διακινδυνεύουν την ίδια βραδυκίνητη και επιφυλακτική απονομή δικαιοσύνης που περιμένει κάθε Ελληνα που παρανομεί.

Ο σεβασμός του κράτους δικαίου απαιτεί ο θάνατος του Αλέξη να τύχει παραδειγματικής και ταχείας τιμωρίας. Οι δικαστές και οι ένορκοι, έχοντας κατά νου όλα τα στοιχεία της υπόθεσης, οφείλουν να ζυγίσουν από τη μία πλευρά το δικαίωμα της αυτοάμυνας κάθε ανθρώπινου όντος –συμπεριλαμβανομένων και των αστυνομικών– και από την άλλη την υποχρέωση των οργάνων της πολιτείας να προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή ακόμη και με κίνδυνο της δικής τους. Η ελληνική κοινωνία θα γίνει υγιέστερη μόνο αν τιμωρηθεί το ίδιο το έγκλημα και όχι αυτό που τα ΜΜΕ αντιλαμβάνονται ως έγκλημα.

Κάθε Νύχτα των Κρυστάλλων αποτελεί πλήγμα για τον αυτοσεβασμό ενός έθνους. Αφού διασκεδάσαμε ολόκληρο τον κόσμο με την ανικανότητα της ελληνικής αστυνομίας να υπερασπίσει την Αθήνα ενάντια σε μερικές εκατοντάδες ταραξίες, τώρα μερικοί υπεύθυνοι δημοσιογράφοι αλλάζουν γραμμή προκειμένου να συντονιστούν με τον προβληματισμό της κοινής γνώμης. Ισως τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας να εντάσσονται σε μία ευρύτερη διαδικασία ωρίμασης. Οι δημοσιογράφοι είναι τα χαϊδεμένα παιδιά της ελληνικής κοινωνίας. Ας τους αφήσουμε να δικαιολογήσουν τις ναρκισσιστικές επαναστατικές τους ασκήσεις, παίζοντας το ρόλο της νομιμοποιημένης εκδοχής της 17 Νοέμβρη, αντί να υπερασπιστούν με σθένος, ως οφείλουν, το κράτος δικαίου σε μία στιγμή που το κράτος αποτυγχάνει, όπως τώρα, να προστατεύσει τους πολίτες του.

* O κ. Brady Kiesling είναι πρώην διπλωμάτης των ΗΠΑ. Παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ κι έκτοτε ζει μόνιμα στη χώρα μας.

Συγνώμη σε όλη τη νεολαία

Αναπαράγω μέσω του ιστολογίου μου το δελτίο τύπου της ΟΝΝΕΔ Δράμας, σχετικά με τα γεγονότα που εξελίχθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Εννοείτε πως με εκφράζουν 100%, αφού άλλωστε φέρει και το όνομά μου ως υπογράφοντα του δελτίου:

Η ΝΕ ΟΝΝΕΔ Δράμας επέλεξε να μην τοποθετηθεί εν θερμώ για τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, όπως αρμόζει σε μια υπεύθυνη πολιτική νεολαία, σε αντίθεση με άλλους που επιλέγουν να παίζουν παιχνίδια πολιτικών εντυπώσεων πάνω στο άψυχο σώμα του 15χρονου Αλέξη.

Νιώθουμε την ανάγκη, ως νέοι, ως ενεργοί πολίτες, αλλά κυρίως ως άνθρωποι, να συλλυπηθούμε την οικογένεια του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Επιπλέον, νιώθουμε την ανάγκη να ζητήσουμε συγνώμη από ολόκληρη τη νεολαία, τους φοιτητές, τους σπουδαστές και τους μαθητές.

Συγνώμη, που ως η πολιτική νεολαία της Νέας Δημοκρατίας, ενός κομματικού οργανισμού που προσέφερε στον τόπο και τη Δημοκρατία, δεν καταφέραμε να πιέσουμε, ώστε να δημιουργηθεί στο βαθμό που θέλουμε μια αστυνομία όσο δημοκρατική πρέπει να είναι, με απομονωμένα τα στοιχεία εκείνα-ακραία ή μη-που πλήττουν την εικόνα της, η οποία να προστατεύει τη ζωή και την περιουσία όλων των πολιτών.

Συγνώμη, που, ως η μεγαλύτερη πολιτική νεολαία, δεν καταφέραμε να παρασύρουμε τις νέες και τους νέους της χώρας σε πολιτικούς αγώνες για περισσότερη αξιοκρατία, για καλύτερη Παιδεία, για ποιοτικότερη Δημοκρατία, αλλά και σεβασμό στην υπόσταση του συνανθρώπου μας, χωρίς βία, χωρίς ακρότητες και φανατισμούς.

Συγνώμη, που δεν αντισταθήκαμε όσο έπρεπε στην απολυταρχία των ΜΜΕ, τα οποία σε τεράστιο βαθμό ευθύνονται για τη χαλαρότητα και τον ωχαδερφισμό, στα οποία έχει περιπέσει η νεολαία, αλλά και τον στοχευμένο και υποκινούμενο ξεσηκωμό μειοψηφιών εναντίον όσων πολιτικών δε βολεύουν τα αφεντικά τους.

Συγνώμη, που αφήσαμε σε πολλές περιπτώσεις ανεπαρκείς ή και επικίνδυνους πολιτικούς να μας εκπροσωπούν σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο.

Συνένοχοι δεν είμαστε μόνο όσοι βοηθήσαμε με πράξεις και επιλογές μας την κατάσταση να φτάσει εδώ που έφτασε. Συνένοχοι είμαστε και όσοι δεν κάναμε κάτι για να αποτρέψουμε όλα τα παραπάνω, τα οποία οδήγησαν σε απαξίωση της πολιτικής ζωής, οικονομική και ιδεολογική κρίση, εξάπλωση της διαφθοράς και σκάνδαλα, όπως αυτά του Χρηματιστηρίου, των εξοπλιστικών προγραμμάτων και του Κτηματολογίου, αλλά και του Βατοπεδίου. Και κορυφώθηκαν βέβαια με την άδικη και ψυχρή δολοφονία ενός 15χρονου, ο οποίος θα μπορούσε να είναι αδερφός μας, φίλος μας ή ακόμη και εμείς οι ίδιοι.

Καλούμε όλους τους νέους και τις νέες να ενεργοποιηθούν. Να παλέψουν για τις ιδέες και τα ιδανικά τους μέσα από πολιτικές δομές. Να μη διαλέξουν το δρόμο της βίας και της άρνησης, το δρόμο δηλαδή που τα ΜΜΕ, οι ανεπαρκείς πολιτικοί από όλους τους χώρους και η χαλαρότητα των καιρών χάραξαν γιατί τους εξυπηρετεί. Να βρούνε τρόπους και χώρους να εκφράζονται, να κοινωνικοποιούνται και να αγαπούν, όχι να μισούν και να καταστρέφουν τις περιουσίες συνανθρώπων τους που και αυτοί δίνουν το δύσκολο αγώνα της επιβίωσης σε καιρούς οικονομικής κρίσης.

Ας μη ληφθεί το απολογητικό μας ύφος ως αδυναμία. Η ΝΕ ΟΝΝΕΔ Δράμας όμως έχει αποδείξει πολλές φορές πως, χωρίς δεσμεύσεις, υπεύθυνα-σε αντίθεση με άλλες πολιτικές νεολαίες που τελευταία εμφανίστηκαν ή επανεμφανίστηκαν στο νομό μας-εκφράζει τις θέσεις της μακριά από γραμμές και χωρίς να σκέφτεται το πολιτικό κόστος, όταν πρόκειται για τις θέσεις που πιστεύουμε.

Ευχόμαστε και στις άλλες πολιτικές νεολαίες να ακολουθήσουν το παράδειγμά μας. Και όχι-για ψηφοθηρικούς και μικροκομματικούς σκοπούς-να ακολουθούν επικίνδυνα μονοπάτια, προσδίδοντας στην αποτρόπαια πράξη του δολοφόνου ειδικού φρουρού ιδεολογική βάση, μιλώντας για ακροδεξιό στοιχείο της αστυνομίας, όταν πρόκειται μόνο για στοιχεία ανοησίας, ανεπάρκειας, αναξιότητας και ψυχασθένειας.

Κι όμως...

"Ας μην παραβλέπουμε το γεγονός πως ο συγκεκριμένος ειδικός φρουρός (αυτός δηλαδή που πυροβόλησε τον 15χρονο Αλέξη) διορίστηκε το 1999, επί ΠΑΣΟΚ δηλαδή, και εκπαιδεύτηκε επί ΠΑΣΟΚ. Και ήρθαμε εμείς το 2004 και τους βρήκαμε όλους αυτούς".

Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης, Βουλευτής Δράμας, Μαργαρίτης Τζίμας.

3 Δεκεμβρίου:Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Μια εξαιρετικά σημαντική ημέρα η σημερινή.

Όχι για να θυμόμαστε αυτή τη συγκεκριμένη ημέρα τα Άτομα με Αναπηρία και να το παίζουμε πιο ευαίσθητοι.

Αλλά για να θυμόμαστε πόσο ξεχασμένους έχουμε όλο τον υπόλοιπο χρόνο αυτούς τους ανθρώπους που πραγματικά, άλλοι είναι ήρωες γιατί διαλέγουν να ζούνε παρά τις αντιξοότητες και τα εμπόδια που τους βάζει ακόμη η ελληνική κοινωνία και πολιτεία και άλλοι είναι θύματα της αναλγησίας όλων μας.

Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο Άτομα με Αναπηρία επιλέγουν να ζούνε! Βγαίνουν από τα σπίτια τους, πηγαίνουν βόλτα στην πόλη, σινεμά, στο γήπεδο, ερωτεύονται, συμμετέχουν στα κοινά. Παρόλες τις δυσκολίες που η αρχιτεκτονική των σύγχρονων πόλεων βάζει σε αυτούς τους ανθρώπους. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας που ακόμη και σήμερα δεν αντιμετωπίζουν τα Άτομα με Αναπηρία, όπως πρέπει, γιατί κανείς δεν τους έμαθε ποτέ πώς πρέπει.

Δε βγάζω τον εαυτό μου από τη μεγάλη μάζα ανθρώπων, που δεν είναι όσο ευαισθητοποιημένοι έπρεπε να είναι. Προσπαθώ όμως.

Και αυτή η μέρα μου θυμίζει και αύριο να βοηθήσω ένα Άτομο με Αναπηρία, αν χρειαστεί. Να μην το κοροϊδέψω πίσω από την πλάτη του. Να νιώσω ότι είμαστε ισότιμοι στην κοινωνία, που βέβαια και η ίδια δε βοηθάει να το πιστέψουμε. Πως έχουμε τα ίδια δικαιώματα, τις ίδιες υποχρεώσεις. Να μου θυμίσει, έστω να χαμογελάσω σε ένα Άτομο με Αναπηρία, όταν το δω στο δρόμο.

Να μου θυμίσει τέλος ένα παληκάρι σε αναπηρικό καροτσάκι, τον Αλέξανδρο, ο οποίος έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή. Που όμως με το θάνατό του, μου έδωσε να καταλάβω πόση δύναμη και χαρά είχε το καλοκαίρι στην Αγία Βαρβάρα, στο Dramaica Youth Festival, όταν ένιωθε την ανάγκη να μιλήσει στον μαζεμένο κόσμο για να ευχαριστήσει όλους εμάς που διοργανώναμε αυτή τη γιορτή, επειδή μπορούσε και αυτός να συμμετέχει!

"Δώστε κάτι να σπουδάσω τα παιδάκια μου...ο φτωχός-πλην τίμιος-δημοσιογράφος!"

Την Τετάρτη είχα τη χαρά να συνομιλώ στο STAR Δράμας με δύο πολιτικούς "αντιπάλους", τον Γιώργο από το ΚΚΕ και τον Αργύρη, Γραμματέα Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Δράμας. Ήταν, εκτιμώ, πολύ καλή συζήτηση, πολύ καλύτερη από αυτές που μπορούν (ή μάλλον δεν μπορούν) να κάνουν πολλοί άλλοι στην πόλη μου, οι λεγόμενοι "μεγάλοι".
Το θέμα βέβαια που μονοπώλησε σχεδόν τη συζήτηση ήταν η Παιδεία. Και ένα από αυτά ήταν σχετικά με τη στέγαση και σίτιση των φοιτητών. Έχω βέβαια συγκεκριμένη θέση για τα δύο αυτά τεράστια προβλήματα. Θα σταθώ όμως κάπου αλλού.
Για κάποιους που θέλουν να λέγονται δημοσιογράφοι (ή εκδότες;) φαίνεται πως το μέγα πρόβλημα της στέγασης είναι πως εγώ δεν έμεινα σε εστία.
Τι είπα;
"Εγώ δεν έμενα σε εστία. Και ακόμη και να το ήθελα, δε θα μπορούσα μάλλον, διότι το ποσοστό των φοιτητών που μπορούν να μείνουν στις εστίες, τα δωμάτια των οποίων είναι ελάχιστα, είναι αστεία μικρό".
Αν αυτό μοιάζει σε κάποιους ότι εξέφρασα παράπονο ότι δεν μπόρεσα ως φοιτητής να μείνω σε εστία και όχι ένα σημαντικό πρόβλημα της ανώτατης εκπαίδευσης...ε, ας μου το πει κι εμένα ρε παιδιά!
Αυτοί βέβαια, που μάλλον τους γυρίζω τα άντερα κάθε που εμφανίζομαι, έτσι το αντιλήφθηκαν. Ε, λοιπόν, θα τους κάνω τη χάρη να συνεχίσω να τους γυρίζω τα άντερα. Όλο και περισσότερο!

Υ.Γ.1 Είναι οι ίδιοι που διαλέγουν πάντα τους χαμένους. Τελευταία ποντάρουν σε σιγουράκια από τη μία και σε νέα πρόσωπα-πλήρως ακίνδυνα στα σιγουράκια- από την άλλη, τα οποία παρεπιμπτόντως έχουν καταπλήξει το πανελλήνιο με τις ικανότητές τους-πολιτικές πάντα. Το γλείψιμο ήταν πάντα προνόμιο για αυτούς τους τύπους. Καμιά φορά όμως σπάζουν τα σιγουράκια...και μετά, με την ουρά κάτω από τα σκέλια, ψάχνουν καινούριους να αποθεώσουν, μπας και γλέιψουν κανά κοκαλάκι-αυτοί άλλωστε τα παιδιά τους στην εστία τα κοιμίζουν τα καημένα.
Υ.Γ.2 Είναι οι ίδιοι που-τους φτωχούς-τους μηνύουν αβέρτα οι ασυνείδητοι πολιτικοί. Εγώ πάντως ποτέ δεν τους κατάλαβα αυτούς που ποινικοποιούν την πολιτική σάτιρα, πόσο μάλλον τη δημοσιογραφία. Ειλικρινά. Εγώ τέτοιους φτωχούς, ο μόνος λόγος να τους μήνυσω θα ήταν για συκοφαντική διαφήμιση, αν ποτέ έγραφαν κάτι καλό για εμένα.

Σςςςς...ησυχία μη ξυπνήσουνε οι άρχοντες!

Το δελτίο τύπου που έφυγε για την αυτονόμηση του ΤΕΙ δε φαίνεται να δημιούργησε ιδρώτα στα αυτιά κανενός υπεύθυνου φορέα ή του τοπικού τύπου. Ούτε ένα σχόλιο, ούτε μια απάντηση. Συνεχίζουν να ζούνε στη νιρβάνα που έφερε ο ερχομός του Οικουμενικού Πατριάρχη, παρότι ο ίδιος έχει τέσσερις (4) μέρες που έφυγε από την πόλη. Αλλά τώρα μάθαμε...θα κλείσουμε ξανά κανά δήμο, καμιά νομαρχία, και όλα θα λυθούν.
Να μην παρεξηγηθώ...Σημαντική, σημαντικότατη, η παρουσία του Βαρθολομαίου στη Δράμα, αλλά δυστυχώς κάποιοι χρησιμοποιούν την εκκλησία και τους πατέρες, σε οικουμενικό και τοπικό επίπεδο, για να παίξουν τα μικροπολιτικά παιχνιδάκια τους.
Για να κάνω αναφορά στην τελευταία ανάρτηση (φαίνεται πως δε σας πολυενδιέφερε το θέμα), μάλλον οι τοπικοί άρχοντες δεν το έμαθαν το μάθημά τους.
Τίποτε καινούριο;

Έγινε το πάθημα...μάθημα;

Σήμερα θα αχοληθώ με ένα τοπικό ζήτημα. Ένα ζήτημα όμως που είναι πολύ σημαντικό για τη Δράμα, ιδιαιτέρως αν επαληθευθούν οι πληροφορίες που μου έδωσαν άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα και που έχουν άμεση σχέση με το ΤΕΙ ή μάλλον καλύτερα ΑΤΕΙ (Ανώτατα Τεχνολογικά Ιδρύματα) Δράμας, το οποίο ως γνωστόν είναι παράρτημα του ΑΤΕΙ Καβάλας. Πρόκειται για τις προσπάθειες ανθρώπων του ΑΤΕΙ Καβάλας να μην επιτρέψουν την αυτονόμηση του ΑΤΕΙ Δράμας, η οποία για να γίνει χρειάζονται άλλα δύο τμήματα στη Δράμα, αυτά δηλαδή τα οποία ενέκρινε το Υπουργείο Παιδείας και σύντομα θα πάρουν ΦΕΚ και η ίδρυσή τους θα δημοσιευτεί στην εφημερίδα της Κυβέρνησης.

Να κάνω μια μικρή και σύντομη αναδρομή για τις προσωπικές μου θέσεις πάνω στο δίπολο Ανώτατη Εκπαίδευση και Δράμα, θέσεις οι οποίες εκφράζουν και την ΟΝΝΕΔ της Δράμας, τουλάχιστον τα στελέχη που συζητάμε τα θέματα που απασχολούν τον τόπο μας.
Είχαμε εκφράσει από το 2005 την άποψη πως οι τοπικοί φορείς (βουλευτές, νομάρχης, δήμαρχοι, κόμματα κ.τ.λ.) θα πρέπει να εστιάσουν τις προσπάθειές τους στο να έρθουν τουλάχιστον ακόμη δύο τμήματα ΑΤΕΙ στη Δράμα, ώστε να δημιουργηθεί αυτόνομο ΑΤΕΙ Δράμας. Προχωρήσαμε βέβαια και ένα βήμα παραπάνω, λέγοντας πως ως φιλελεύθεροι πολίτες, είμαστε αντίθετοι με την πολυδιάσπαση των πανεπιστημιακών σχολών. Για πολλούς λόγους. Δεν μπορεί για παράδειγμα, αντί να κατασκευάζεις μια φοιτητική εστία, να κατασκευάζεις πέντε αν μια σχολή την "σπάσεις" σε πέντε πόλεις. Ή πέντε βιβλιοθήκες. Να δημιουργείς πέντε κτίρια διοίκησης. Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο να γίνονται λιγότερα από όσα θα έπρεπε να γίνονται, μόνο για να ευχαριστηθούν οι κατά τόπους βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι και κομματάρχες. Με βάση βέβαια την άποψη αυτή, γίνεται ευκόλως κατανοητό πως τμήμα πανεπιστημίου στη Δράμα δε θα δημιουργηθεί ποτέ.
Οι πάντες τότε βγήκαν να κατηγορήσουν την ΟΝΝΕΔ της Δράμας.
Τα τοπικά στελέχη της ΝΔ, λέγοντας πως κάνουμε κακό στη διεκδίκηση τμήματος πανεπιστημιακής σχολής (λες και ο Υπουργός Παιδείας θα επικαλεστεί την αντίρρηση της ΟΝΝΕΔ Δράμας, παρότι θέλει να ιδρύσει πανεπιστημιακό τμήμα στη Δράμα).
Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας πως λειτουργούμε ως "λαγοί" στη διαφαινόμενη απώλεια ενός στόχου που πάντως αυτοί ούτε τόλμησαν να το θίξουν επί μια εικοσαετία που κυβερνούσαν τη χώρα (λες και έχουμε ανοιχτή επικοινωνία με το ΥΠ.ΕΘ. και μας έβαλε να διασπείρουμε φήμες).
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, μας τιμάει το γεγονός ότι όλοι ανεξαιρέτως θεωρούν την ΟΝΝΕΔ Δράμας τόσο δικτυωμένη.

Η ΟΝΝΕΔ βέβαια δικαιώθηκε. Ιδρύθηκαν δύο νέα τμήματα ΑΤΕΙ στην πόλη μας. Και μάλιστα δύο πολύ ενδιαφέροντα τμήματα. Το σημαντικότερο βέβαια είναι πως η εξέλιξη αυτή μας δίνει το δικαίωμα να αποκτήσουμε αυτόνομο ΑΤΕΙ και τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε και άλλα τμήματα με δεδομένο πως κανένα αυτόνομο ΑΤΕΙ δεν έχει μείνει μόνο με 4 τμήματα. Και αυτή η δικαίωση ήταν ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Αφενός σε αυτούς που πρέπει να μάθουν να ιεραρχούν τις διεκδικήσεις και να τις κυνηγούν με όλες τους τις δυνάμεις χωρίς να μένουν σε ανόητες θεωρήσεις που έχουν να κάνουν μόνο με το πρεστίζ που στο μυαλό τους δίνει ένα τμήμα πανεπιστημιακής σχολής σε σχέση με ένα ΑΤΕΙ.
Αφετέρου σε αυτούς που έχουν συνηθίσει στην απραγία και την απαξίωσή τους από την κεντρική διοίκηση και που το μόνο που τους έχει μείνει είναι να επιρρίπτουν ευθύνες και να ανακαλύπτουν φαντάσματα.
Και τέλος σε όλους τους δραμινούς, για το πώς πρέπει να επιλέγουν με περισσότερη σύνεση και με λιγότερο συντηρητισμό αυτούς που θέλουν να εκπροσωπούν τα συλλογικά συμφέροντα του τόπου και όχι τα προσωπικά συμφέροντα συγκεκριμένων μόνο ανθρώπων.

Σήμερα, ίσως να βρισκόμαστε μπροστά σε έναν ακόμη κίνδυνο σαν νομός. Μετά από το φιάσκο της μη αναγνώρισής μας ως παραμεθόριας περιοχής (σε θέματα πάντως δημόσιας διοίκησης, όπως επιδόματα, μετατάξεις κ.τ.λ.), κινδυνεύουμε να χάσουμε και την ευκαιρία αυτονόμησης του ΑΤΕΙ, αν οι τοπικοί φορείς εφησυχάσουν και πάλι και δώσουμε στους νότιους γείτονές μας αυτή τη φορά το δικαίωμα να διαφυλλάξουν τα συμφέροντά τους.
Αυτός ήταν και ο λόγος που στείλαμε το χθεσινό δελτίο τύπου. Ζητάμε από όλους επαγρύπνηση. Να ξεκινήσει άμεσα με τη δημοσίευση του ΦΕΚ η διαδικασία αυτονόμησης. Να γίνει διάλογος για το πώς θα αναβαθμιστούν τα ήδη υπάρχοντα τμήματα, ώστε να προσελκύσουν περισσότερους φοιτητές. Να δημιουργήσουμε τις υποδομές για να στεγαστούν όλα τα τμήματα σε ενιαίο χώρο με τη δημιουργία campus που θα έχει αίθουσες, εργαστήρια, αλλά ίσως και φοιτητική εστία και λέσχη.
Το καθήκον μας το κάναμε...ας ελπίσουμε να το κάνουν και οι αρμόδιοι.
Και κάτι ακόμη...
Για αυτούς που αναρωτιούνται για την τελευταία παράγραφο του δελτίου τύπου...ένα θα πω: Το να κλείνει για τρεις ημέρες ο εκάστοτε νομάρχης ή δήμαρχος τη νομαρχία ή το δήμο, μαζί και τις υπηρεσίες που στεγάζονται στα κτίρια, σα να είναι το μαγαζί τους, δεν πιστεύω πως γίνεται ούτε στην Ουγκάντα...Ή για να το πω αλλιώς, αν ήταν μαγαζί τους, θα το έκλειναν και θα πλήρωναν και τους εργαζόμενούς τους;

Woody Allen...ε, τι να κάνουμε, μ' αρέσει!

Λοιπόν...αυτό που έπαθα με το τελευταίο φιλμ του Woody Allen, το "Vicky Cristina Barcelona" είναι τουλάχιστον περίεργο. Όταν ξεκίνησα να γράφω, ήμουν έτοιμος να δικαιολογήσω τον εαυτό μου γιατί δε μου άρεσε. Σημειώνοντας κάποια στοιχεία όμως, στα οποία ήθελα να αναφερθώ, κατάλαβα οτι τελικά...μου άρεσε!
Εντάξει...έλειπε η νευρικότητα των ταινιών του σκηνοθέτη, τουλάχιστον των νεοϋορκέζικων. Ωστόσο, αυτό είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των τριών τελευταίων "ευρωπαϊκών" φιλμ του, του "Match Point", του "Scoop" και του "Cassandra's Dream".
Υπήρχαν σκηνές, οι οποίες δεν είχαν νόημα, ιδιαίτερο λόγο ακόμη και να υπάρχουν. Η αφήγηση, σαν ιδέα, νομίζω πως είναι πολύ ξεπερασμένη και δεν κατάλαβα τι προσέφερε.
Τέλος, το πιο αρνητικό κατά τη γνώμη μου στοιχείο, είναι ότι όσα ήθελε να πει ο σκηνοθέτης με το Barcelona (η γενική ιδέα με λίγα λόγια), θα μπορούσε να τα πει, κάνοντας ταινία μικρού μήκους.
Αλλά...η φωτογραφία ήταν πολύ όμορφη. Η μουσική, με αποκορύφωμα την κλασσική κιθάρα, ήταν εξαίσια (όπως πάντα άλλωστε στις ταινίες του Woody Allen). Το casting, εξαιρετικό. Όλοι οι ηθοποιοί δίνουν ξεκάθαρα αυτά που ο σκηνοθέτης θέλει να τονίσει μέσω του χαρακτήρα που υποδύονται. Αυτή όμως που με εντυπωσίασε ήταν η Penelope Cruz. Ομορφότερη από ποτέ, γυναίκα "με τα όλα της", εκφραστική. Δίνει νεύρο στο φιλμ όταν κάνει κοιλιά. Σε μαγνητίζει από την πρώτη κιόλας σκηνή, στην οποία εμφανίζεται. Είναι υπέρλαμπρη.
Ο Woody Allen δείχνει να συνεχίζει τη μετάλλαξη που ξεκίνησε με τις τελευταίες ταινίες του. Θα έλεγα πως ηρεμεί. Αυτό ωστόσο που μου κάνει εντύπωση είναι η απελευθέρωση των χαρακτήρων του. Και πιστεύω πως αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι από εκεί που τα φιλμ του διαδραματιζότανε στις συντηρητικές Ηνωμένες Πολιτείες-και κυρίως στη Νέα Υόρκη-έχει κάνει στροφή στην πιο απελευθερωμένη Ευρώπη (αφήστε με βέβαια να διαχωρίζω την Ελλάδα από την φιλελεύθερη Ευρώπη-σαφώς πιο κοντά είναι οι Έλληνες στους Αμερικάνους στο θέμα της απελευθέρωσης, παρά σε όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους). Έχουν σημασία και οι εθνικότητες των ηρώων του Allen.
Η Cristina (Scarlet Johansson) είναι Αμερικάνα. Είναι ένα ελεύθερο πνεύμα. Βρίσκεται όμως σε μια συνεχή ανισορροπία. Η φράση που τη χαρακτηρίζει: "Δε ξέρει τι θέλει...Ξέρει όμως τι δε θέλει." Αυτό ωστόσο, την οδηγεί στο να βρίσκεται σε εσωτερική πίεση, που της τη δημιουργεί αυτό που έχει, ακόμη και αν αυτό τη γεμίζει. Φτάνει λοιπόν σε σημείο που ο συντηρητισμός που βέβαια κρύβει επιμελώς ως ανήσυχο και καλλιτεχνικό πνεύμα, βγαίνει στην επιφάνεια και την καταρρακώνει.
Η Vicky (Rebecca Hall) είναι επίσης Αμερικάνα. Είναι συντηρητική, ξέρει τι θέλει-καλύτερα, έχει πείσει τον εαυτό της τι θέλει-και το έχει. Μπορεί και να παραστρατήσει κάποτε, αλλά γρήγορα γυρνάει στον politically correct δρόμο που έχει χαράξει για τη ζωή της, αρνούμενη να κάνει την ανατροπή, που μπορεί και να την οδηγήσει στην αληθινή ευτυχία. Διαλέγει τη μετριότητα, αλλά και τη σιγουριά.
Η Maria-Elena (Penelope Cruz) είναι Ισπανίδα. Είναι εκ γενετής ανήσυχο πνεύμα, ένα ταλέντο. Ο χαρακτήρας της ωστόσο είναι μη αποδεκτή ακόμη και στις πιο φιλελεύθερες κοινωνίες, ακόμη και από τους πιο φιλελεύθερους συνανθρώπους της, ακόμη και από τον ίδιο το σύζυγό της Juan Antonio (Javier Bardem), επίσης Ισπανό, ο οποίος στην πρώτη του ατάκα κάνει πρόταση στις δύο Αμερικάνες να τον ακολουθήσουν και οι δύο στο κρεβάτι του. Ακόμη λοιπόν και αυτός δεν αντέχει την έλλειψη φρένων της Maria-Elena. Χαρακτηριστικό, που την οδηγεί στην άρνηση και την επιθετικότητα.
Ο Juan Antonio είναι τελικά και ο πιο δομημένος από όλους τους χαρακτήρες, γιατί ξέρει σε τι περιβάλλον κινείται και πάντως διαλέγει να ζει απελευθερωμένος χωρίς όμως να ζει στο δικό του κόσμο. Χαρακτηριστικά, θυμίζω ότι για τον πατέρα του λέει πως διάλεξε να μην εκδίδει τα ποιήματά του, ενώ ο ίδιος ζει από την τέχνη του, τη ζωγραφική.
Υπάρχουν και άλλοι ενδιαφέροντες χαρακτήρες, με κυριότερους το σύζυγο της Vicky, Doug (Chris Messina), κλασσικό παράδειγμα αμερικάνου, τελείως politically correct τύπου, στα όρια του χλευασμού (πάντως το κερδίζει το γκομενάκι στο τέλος) και της θείας της Vicky, Judy Nash (Patricia Clarkson), η οποία προσπαθεί μέσα από τη ζωή της ανηψιάς της να ζήσει τον αληθινό έρωτα που διάλεξε να μη βρει στη δική της ζωή.
Αν έπρεπε να περιγράψω με λίγα λόγια την τελευταία ταινία του κορυφαίου-για μένα-σύγχρονου σκηνοθέτη, θα έλεγα πως είναι μια αποτύπωση όλων σχεδών των χαρακτήρων του σύχρονου ανθρώπου, όπως αυτοί αποκαλύπτονται μέσα από ένα τόσο συνηθισμένο, αλλά και ακραίο συναίσθημα, τον έρωτα. Σε όλες τις μορφές του.
Και ο Woody Allen ξέρει πως να αποτυπώνει στα φιλμ του χαρακτήρες...και μέσω του σεναρίου του και μέσω της σκηνοθεσίας του.

Ο Καραμανλής που θέλουμε

Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας έρχεται σε ΚΕ ΟΝΝΕΔ, λίγα πράγματα μένουν να σχολιάσεις για τη συγκεκριμένη συνεδρίαση του ανώτατου αυτού οργάνου της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Καραμανλής ήταν αυτός που θέλαμε να δούμε. Κυρίως ήταν αυτός που θέλαμε να ακούσουμε. Να τον ακούσουμε για αυτά που λέει, αλλά και για τον τρόπο που τα λέει. Ήταν ο Καραμανλής που ξέρουμε.
Το πιο σημαντικό από αυτήν την παρουσία του προέδρου της ΝΔ στην ΚΕ της ΟΝΝΕΔ όμως ήταν πως "βρήκε τη φόρμα του", την πιο δύσκολη στιγμή. Όταν δηλαδή όλοι οι Έλληνες περιμένουν κάτι περισσότερο από αυτόν που αδιαμφισβήτητα στηρίζουν για πρωθυπουργό, ακόμη και αν δεν τον ψηφίζουν. Με στοχευμένες ενέργειες σε κομματικά όργανα, όπως είναι οι ΚΕ του κόμματος και της ΟΝΝΕΔ, έδωσε ξεκάθαρα μηνύματα μέσα και έξω από το κόμμα και την κυβέρνηση.
Είναι ο αρχηγός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Είναι ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της κυβέρνησης.
Όσο για αυτούς που θέλουν να εξανεμίσουν το κεφάλαιο Καραμανλής για προσωπικές επιδιώξεις, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν. Με λόγο που έχει απήχηση και στην κοινωνία, έδειξε πως είναι αποφασισμένος να οδηγήσει τη χώρα μπροστά. Παρά τη διεθνή κρίση, παρά τις εγχώριες δυσκολίες, ανέλαβε πριν τεσσεράμιση χρόνια τη δέσμευση να μην υποταχθεί σε συμφέροντα και προβλήματα, υπαρκτά ή κατασκευασμένα.
Και αυτοί που χάρηκαν με τις δημοσκοπήσεις, ας τις ξαναρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά. Ο Καραμανλής είναι-και αποτυπώνεται ξεκάθαρα σε όλες τις μετρήσεις-ο μόνος αξιόπιστος μηχανοδηγός στο δύσκολο ταξίδι της νέας εποχής. Και αυτός είναι που θα συμπαρασύρει το-δυσκίνητο είναι αλήθεια τελευταία- τρένο που λέγεται Νέα Δημοκρατία, σε μια νέα εκλογική νίκη, όποτε και αν δοθεί η μάχη των επόμενων εκλογών, όποιο και αν είναι το πεδίο της αντιπαράθεσης. Αυτό το εγγυάται πάνω από όλα η επιμονή του πρωθυπουργού για μεταρυθμίσεις, αλλά κυρίως η απόφασή του να μην υποκύψει σε συμφέροντα, εν ελλάδι ή υπερατλαντικά.
Κάτι μου λέει πως ο Καραμανλής έχει πολλούς κρυμένους άσους στο μανίκι του. Κάτι μου λέει πως δε θα διστάσει σε αυτόν τον κύκλο του πολιτικού σκηνικού να κινηθεί με εκπλήξεις και ανατροπές στον τρόπο χειρισμού των θεμάτων. Και νομίζω πως κάποιες εντυπωσιακές κινήσεις απο τον πρωθυπουργό τις χρειάζεται η βάση του κόμματος, αλλά και όλοι αυτοί που πιστεύουν στον Κώστα Καραμανλή.
Σε αυτήν τη νέα εποχή, κάτι μου λέει πως ο Καραμανλής θα επιλέξει να έχει δίπλα του νέα πρόσωπα, με φρέσκες ιδέες και πάνω από όλα...με ιδέες! Αυτό θεωρώ πως σηματοδοτεί άλλωστε και η απόφασή του να έρθει και να μιλήσει στην ΚΕ της ΟΝΝΕΔ, μπροστά στο κοινό που ξέρει πως τον στηρίζε, τον στηρίζει και θα τον στηρίζει χωρίς να ζητάει μέχρι σήμερα ανταλλάγματα, περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά του. Λέτε να ήρθε η σειρά του;
Όπως και να έχει, οι ΟΝΝΕΔίτες θα τον στηρίζουμε από όποια θέση και αν μας ζητηθεί να το κάνουμε.
Γιατί απλώς...ο Καραμανλής των τελευταίων ημερών, είναι ο Καραμανλής που θέλουμε!

Και του χρόνου...

5 Ιουνίου...Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.

5 Ιουνίου του 2008...να μη ξεχνιόμαστε.

5 Ιουνίου του 2009...Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.

Τι άλλαξε από πέρυσι τέτοια ημέρα; Σχεδόν τίποτε!

Το μήνυμα του Υπουργού...ίδιο!

Το μήνυμα του Δημάρχου...ίδιο!

Το μήνυμα του Νομάρχη...ίδιο!

Τα μηνύματα των οργανώσεων που ασχολούνται με το περιβάλλον, αλλά και αυτών που δεν ασχολούνται....ίδια!

Τα σκουπίδια μας...τα πετάμε στον ίδιο ΧΥΤΑ!

Τα ψώνια μας...τα κουβαλάμε στις ίδιες πλαστικές σακούλες!

Οι λάμπες μας...συνεχίζουν να είναι οι ίδιες-μη οικολογικές!

Το ποδήλατό μας...χρησιμοποιούμε το ίδιο με πέρυσι...στα όνειρά μας όταν διασχίζουμε τους ίδιους ονειρικούς μας ποδηλατόδρομους!

Οι κάδοι ανακύκλωσης...οι ίδιοι με πέρυσι...στα ίδια ακριβώς σημεία...δίπλα στους ποδηλατόδρομους!

Τα αυτοκίνητά μας...χρησιμοποιούμε τα ίδια-αυτό "παίζει" και να το αλλάξαμε-για να κάνουμε τις ίδιες μικρές διαδρομές!

Κι όμως κάτι άλλαξε...προς το χειρότερο βεβαίως!

Η θερμοκρασία ανέβηκε...τι μας νοιάζει, έχουμε κλιματιστικά!

Οι πάγοι λιώνουν πιο γρήγορα...λέτε η Δράμα να γίνει όντως παραθαλάσσια;(κοίτα που κοροϊδεύαμε τους πολιτικούς μας)

Οι βιομηχανίες ρυπαίνουν περισσότερο...ευτυχώς που στη Δράμα δεν έχουμε από δαύτες!

Τα υδάτινα αποθέματα λιγόστευσαν...βρε, η Αγία Βαρβάρα να έχει νερό...κι ας τους άλλους να...μη λούζονται!

Η ερημοποίηση αυξήθηκε...αυτό τώρα τι σημαίνει;

Είμαι σίγουρος...αν κάποιος διαβάσει αυτό το κείμενο-λέμε τώρα-θα πει είτε "και τι να κάνω εγώ;", αν είναι απλός πολίτης είτε "εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε για το καλύτερο" , αν πρόκειται για αυτούς που ορίζουν τις τύχες αυτού του τόπου. Και όλοι θα περιμένουν να περάσουν άλλες 365 ημέρες για να πουν τα ίδια, να εκφράσουν τους ίδιους προβληματισμούς και να συνεχίσει ο καθένας τους-και ο καθένας μας (δεν εξαιρούνται δυστυχώς πολλοί από αυτό)-να γίνεται συνένοχος στο έγκλημα που λέγεται μόλυνση του περιβάλλοντος.

Όπως κάθε έγκλημα όμως, έτσι και για αυτό, η λύση δεν είναι να μοιρολατρούμε πάνω στο αποτέλεσμά του, αλλά να το προλαμβάνουμε. Και για να προλάβουμε αυτό το έγκλημα, το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε, όμως το πιο σημαντικό, είναι να ενημερωθούμε από τους πραγματικά υπεύθυνους. Και πάνω σε αυτό πρέπει να δουλέψουν οι άρχοντες αυτού του τόπου. Η ενημέρωση και η εκπαίδευση, η διαβούλευση και οι δράσεις, είναι τα στοιχεία που θα μας κάνουν όλους πιο ενεργούς και ευαίσθητους πολίτες σε θέματα περιβάλλοντος. Σε αυτόν τον τομέα υστερούμε πραγματικά ως Δράμα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η Δράμα είναι από τις ελάχιστες πόλεις που δεν έγινε, έστω σήμερα, καμία οργανωμένη εκδήλωση ευαισθητοποίησης από πλευράς αρχών. Φαίνεται πως οι εκθέσεις φυτών και τα μηνύματα-τα ίδια κάθε χρόνο μηνύματα-υπερκαλύπτουν τις ανάγκες των Δραμινών για ενημέρωση.

Και του χρόνου λοιπόν...

Αντί "για μένα"

"Είμαι Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός, απόφοιτος του ΑΠΘ το 2004. Ζω και εργάζομαι ως ιδιώτης στη Δράμα.
Το Νοέμβριο του 2006 εκλέχτηκα μέλος της Κεντρικής Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, καθώς και μέλος της Περιφερειακής Αντιπροσωπείας ΤΕΕ του τμήματος Ανατολικής Μακεδονίας με το ψηφοδέλτιο της ΔΚΜ. Είμαι εκλεγμένο μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΔΚΜ στην Ανατολική Μακεδονία.
Είμαι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ από το καλοκαίρι του 2007. Είμαι από το 2003 Πρόεδρος της ΝΕ ΟΝΝΕΔ Δράμας. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων συμμετείχα ενεργά στα όργανα του Φοιτητικού Συλλόγου Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών, καθώς και στα όργανα του Τμήματος, αλλά και του ΑΠΘ, ως μέλος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Συγκεκριμένα υπήρξα μέλος του ΔΣ του ΦΣ για 3 χρόνια (2000-2003), υπεύθυνος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στο τμήμα Αγρ. Τοπογράφων Μηχανικών για 2 χρόνια (2001-2002), μέλος του ΔΣ του τμήματος ως εκπρόσωπος των φοιτητών το 2002, μέλος της ΓΣ του τμήματος από το 2000 ως το 2004. Τέλος, υπήρξα μέλος της Συγκλήτου του ΑΠΘ το 2002-2003 ως μοναδικός εκπρόσωπος των φοιτητών του τμήματος Αγρ. Τοπογράφων Μηχανικών.
Υπήρξα ο πρώτος Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Νεολαίας του Δήμου Δράμας από το 2005 ως το 2007. Είμαι μέλος του Τοπικού Συμβουλίου Νέων του Δήμου Δράμας και Υπεύθυνος του Τομέα Διασύνδεσης.
Είμαι παντρεμένος από το Σεπτέμβριο του 2007 με τη Μαρία."

Αυτά είχα γράψει αρχικά στο κομμάτι του blog που λέει "για μένα". Ύστερα σκέφτηκα πως αυτά δεν είναι ποιός είμαι, αλλά τι έχω κάνει στη ζωή μου ως τώρα. Πόσο σημασία έχει όμως αυτό σε σχέση με τι θα κάνεις από δω και πέρα;

Άλλαξα το παραπάνω κομμάτι με αυτό που υπάρχει σήμερα. Μου αρέσει περισσότερο. Αυτός που είμαι δεν παύει να ισχύει οτι έγινα επειδή έκανα όλα τα παραπάνω. Ωστόσο, λίγη σημασία έχουν για το πως θέλω να παρουσιάζομαι απέναντι σε φίλους και σε συν-ιστολόγους.
Οι φίλοι με γνωρίζουν αρκετά καλά. Οι υπόλοιποι θέλω να με κρίνετε γνωρίζοντάς με καλύτερα. Πίνοντας τον καφέ μας μαζί στο φιλόξενο "Μικρό Καφέ" μου.